Zomaar een Briellenaar (Briels Nieuwsland - woensdag 12 februari 2020)

Piet Cornet woont sinds 1973 in Brielle. Van zijn verhuizing uit Lisse heeft hij nooit ook maar één seconde spijt gehad.

"Ik ben met mijn vrouw Anneke deze kant opgekomen in verband met mijn werk. Door alle 47 jaren heen, die ik in Brielle woon, ben ik steeds meer van het stadje gaan houden. Toen ik met vervroegd pensioen ging, heb ik eerst moeten wennen aan mijn leventje zonder werk. Ik ben niet op een leuke manier gestopt bij mijn baas. Ik moest me eerst daarmee verzoenen. Daarna heb ik rond gekeken, wat ik als vrijwilliger zou kunnen gaan doen." Dat Piet blijkbaar op goeie ideeën kwam, moet haast wel, want veel van het vrijwilligerswerk waar hij toen voor koos, doet hij nog steeds. "Ik ben nu 81 jaar en ben bijna dagelijks op pad, waarbij hoe langer hoe meer Brielle met haar inwoners en haar lange geschiedenis een belangrijke rol zijn gaan spelen. Zo ben ik nu al weer 11 jaar gids en leid ik zo'n twintig keer per jaar een groepje toeristen rond. Ook inwoners van Brielle kan ik als gids met de nodige informatie verrassen. Goed registreren in het dagelijks leven van wat we horen en zien, is er in deze snelle tijd nog maar nauwelijks bij. Als ze een rondje meelopen is het leuk om verstokte Briellenaren nog het nodige bij te brengen over hun stad."

Al 16 jaar lang is Piet dijkwacht. Bij storm en ontij is hij één van de vrijwilligers die ter inspectie de dijk op gaan. En Piet doet nog veel meer. " Twaalf jaar geleden was ik één van de bedenkers van de zomertoer. De autotoertjes, die bedoeld zijn voor mensen die anders maar moeilijk en zelden de deur uitkomen, zijn nog steeds springlevend. Daar zet ik mij nog graag voor in. Maar met het ouderen vervoer voor de Catharinastichting ben ik gestopt, toen ik onlangs gids werd in de Chatharijnekerk. Ik koos voor wat nog beter bij mij past. Wat ik nog wel steeds doe is het gastheerschap voor de toeristen in het kruithuis. Ik vertel nu eenmaal graag en als je dan ook nog weet dat de Brielse geschiedenis een passie van mij is, dan begrijp je het wel."

Er is nog een andere hobby, waar Piet zich dagelijks mee bezig houdt. "Elke dag maak ik een foto in of rond Brielle. Dat kan over van alles gaan. Van de tandarts die ik bezoek, tot een gebouw dat op het punt staat afgebroken te worden, een weg die geasfalteerd wordt of een rotonde die wordt aangelegd. Je kan het zo gek niet bedenken of ik maak er een foto van. Al die kiekjes komen in een boek terecht met in de kantlijn een paar opmerkingen. Ik doe dat nu al zo'n vijftien jaar. Ik vind het achteraf jammer dat ik daar al niet eerder mee begonnen ben, maar dat is niet anders." En dan zeg Piet tot slot. "Ik ben best wel een beetje trots op wat ik de mensen kan laten zien van en vertellen over Brielle, waar ik in de loop van de afgelopen 47 jaren elke dag een beetje meer van ben gaan houden.

zilveren infirmeriespeld

Zilveren Infirmeriespeld voor ROB SANDBRINK

Zilveren infirmeriespeld voor verraste Rob Sandbrink

wo 10 jan 2018, 14:07

De afgelopen week zijn er de nodige nieuwjaarsrecepties geweest. Een van de eerste was die in de Brielse Infirmerie van Welzijn Ouderen van de Catharina Stichting. De heer Rob Sandbrink ontving daar de zilveren Infirmeriespeld 2018.

door Martin van Gurp

Burgemeester Gregor Rensen hield een korte toespraak en roemde Brielle om haar grote contingent aan vrijwilligers in het algemeen en die van de Welzijn Ouderen in het bijzonder. Al een aantal jaren doet wethouder Wilbert Borgonjen in september bij de opening van het nieuwe seizoen een poging om alle activiteiten van Welzijn Ouderen vanaf de eerste tot de laatste op te sommen. Helemaal volledig was hij tot nu toe nog geen enkele keer. De reden is niet vergeetachtigheid of iets van dien aard bij de Brielse wethouder, maar de erg lange lijst aan activiteiten.

Vrijwilligers erg belangrijk

Bij al die activiteiten zijn een of meerdere vrijwilligers betrokken. Dat was een belangrijke reden voor de burgemeester om bij hen nadrukkelijk stil te staan. "Als we geen vrijwilligers zouden hebben, zou het leven niet alleen onaangenamer zijn, maar de maatschappij zou er zelfs door ontwricht worden," zei hij. "Het is daarom helemaal niet zo gek een applaus aan uzelf te geven," zei hij nog. En applaus volgde

Uitreiking zilveren speld

Het is een goed gebruik dat jaarlijks tijdens de nieuwjaarsreceptie van Welzijn Ouderen de zilveren Infirmeriespeld wordt uitgereikt. "En met die speld eren we gelijk een beetje al die vrijwilligers die elk jaar in de weer zijn en op wie altijd gerekend kan worden," zei de heer Rensen. Vrijwilligerswerk is uiteraard vrijwillig, maar niet vrijblijvend.

Deze keer ging de speld naar de verraste heer Rob Sandbrink. Hij is sinds 2005 een actieve vrijwilliger bij Welzijn Ouderen. Hij zet zich in voor onder andere de zomertour. Hij coördineert die activiteit. "Hij regelt zijn eigen zomervakantie zodanig, dat hij de zomertourdagen in juni, juli en augustus van Welzijn en Ouderen niet hoeft te missen," zei de burgemeester.

De eerste tour werd gereden in 2006. Toen gingen er elke twee weken drie auto's erop uit. Dat is tegenwoordig wel anders.

Nieuwe route

De ritten gaan naar Rozenburg, Maasvlakte, Rhoonse Grienden, Voorne-Putten, Schouwen-Duiveland, Bernisse, Goeree-Overflakkee en de Hoeksche Waard en ieder jaar wel een verrassend nieuwe route. Elke keer wordt er zo'n 100 kilometer gereden.

In 't zonnetje

Leo van Bohemen

Gemaakt op woensdag 29 juni 2016 13:36

Geschreven door Elly Roos

Het werd heel spannend, die maandag de 20ste juni. Zou Leo wel op tijd komen? Alle betrokkenen die in de feestvreugde zouden delen waren om 11.00 uur aanwezig behalve degene die het betrof. Waar blijft hij nou? Zeker een rondje door de polder doen, net zoals zijn vader vroeger zo graag deed, zeiden de diverse familieleden.

Kijk!! daar komt zijn auto. Vanaf het balkon werd Leo gemaand snel naar boven te komen.

De verrassing was groot toen er werd gezegd dat hij in Het Zonnetje gezet ging worden.

Heb je het over de infirmerie, dan heb je het over vrijwilligers, heel veel vrijwilligers. Op allerlei gebieden, binnen en buiten het gebouw. De vrijwilliger die op 20 juni in het Zonnetje gezet ging worden was Leo, hij doet het taxi vervoer en bij die activiteit zijn een drietal dames zo blij met hem dat ze onder de aandacht brachten dat hij een grote pluim verdient en de mogelijkheid daarvoor is dit welbekende Zonnetje. Hij verdient deze aandacht voor de zorgzame wijze waarop hij ze helpt met instappen in de auto en de tijd, die hij af en toe neemt, om even bij de viskraam te stoppen zodat ze een Scholletje of Lekkerbekje kunnen smikkelen.

Nu even terug in de tijd: Nadat hij jarenlang een sociale functie had als uitbater van het Huis der Twee Getuigen aan de Rik te Brielle, heeft hij zich gestort in het vrijwilligerswerk toen het café dicht ging. Hij begon met de catering in de Bedevaartskerk en werd daarnaast het hulpje van de koster. Een klus hier, een karweitje daar, maar er bleef in zijn ogen nog voldoende tijd over voor ander vrijwilligerswerk, dus Leo ging ook die taxiritjes van en naar de Infirmerie doen waaruit voortvloeide dat hij de zomertoer mee reed, iedere week in de maanden juni, juli en augustus. Alles wat rijdt lijkt zijn aandacht te hebben want ook de jaarlijkse scootmobieltocht kan op hem rekenen en daar moest hij zelfs een verkeersdiploma voor halen en elk jaar vernieuwen...pfpft.

Bovendien lijkt hij wel een eindeloze energie te hebben want hij gaat gerust na die scootmobieltocht nog eens voor 600 mensen koffie zetten in de Bedevaartskerk waar hij zoals al eerder gemeld in het klussen ervaring heeft opgedaan hetgeen dan weer goed in praktijk gebracht wordt in de flat waar hij woont want ook daar weten ze een beroep op hem te doen. Hij lijkt wel een soort conciërge: "Leo, kan jij iets voor me ophangen" wordt er soms door bewoners geroepen of: "Leo kun je de planten in de hal even water geven?". Hij doet hand- en spandiensten maar voor het schoonmaken van de trappen en de hal wordt een kleine bijdrage geleverd door enkele van de bewoners. Nee niet door hun handen in een emmertje sop te steken maar door een kleine financiële bijdrage te doneren.

Leo is zo'n organisator van gezellig samen zijn dat hij met de Kerst een borrel in de hal regelt door op twee winkelwagentjes een plank te leggen waarop glaasjes en hapjes geplaatst worden naast de door hem en Petra geplaatste kerstboom en waar bewoners die dat leuk vinden aan deel kunnen nemen.

Ja, we kunnen constateren dat Leo een echt mensen-mens is en dat zullen ook de drie maatjes van het maatjesproject, waar hij ook nog tijd voor heeft, kunnen bevestigen.

Daarvoor ontving hij een certificaat, een boeket en een cadeau van het Centrum Vrijwilligerswerk Brielle én een bedankje in de vorm van een chocolade-attentie van Welzijn Ouderen Brielle.

In 't Zonnetje

Lian Benne

Toen Lian tijdens een bijeenkomst bij Welzijn Ouderen, waar ze zonder argwaan aan deelnam, in het Zonnetje gezet werd kreeg ze spontaan een kleur want dat had ze natuurlijk niet verwacht.

Wat ongemakkelijk op haar stoel heen en weer schuivend luisterde ze naar alle loftuitingen die haar ten deel vielen want van haar is te vertellen dat ze heel secuur en nauwgezet werkt voor Welzijn Ouderen.

In februari 2010 begon ze als vrijwilliger op het kantoor om de telefoon aan te nemen, waarnaast ze balie- en voorkomende werkzaamheden verrichtte.

Omdat ze veel meer in haar mars bleek te hebben kreeg ze de indeling van het vervoer als belangrijkste taak. In de tussentijd dacht ze wellicht: "ik heb nog meer tijd over die ik kan inzetten voor mijn medemens" en is toen begonnen met het winkeltje in het Catharina Gasthuis, waarmee ze na een aantal jaren weer stopte.

In het jaar 2013 begon ze met de administratie van de zomertour, wat een hele klus bleek te zijn en nog steeds is en wat ze thuis allemaal uit heeft zitten vogelen. Als vogelspotter een makkie zullen we maar zeggen, ha,ha.

Na zoveel drukte heeft Lian af en toe rust nodig en daarvoor trekt ze dan naar het familievakantiehuisje in Brabant. Maar om helemaal weg te zijn van Brielle en het vrijwilligerswerk zondert ze zich af om met haar man te gaan kamperen, zoals het afgelopen jaar in Engeland. Waarschijnlijk heeft ze ook daar haar hobby vogelspotten beoefend en natuurlijk, wat ze graag doet, veel gewandeld.

Lian verdiende voor haar activiteiten een welgemeend Zonnetje van het Centrum Vrijwilligerswerk in de vorm van een certificaat, een cadeaubon en een bloemetje.

Elly Roos

IN HET ZONNETJE

Rob Sandbrink

In de veronderstelling dat hij aan een vergadering zou deelnemen zat Rob, in de Infirmerie aan de Rozemarijnstraat te Brielle, met een andere deelnemer te praten. Met verbaasde blikken keken zij op toen er opeens gezegd werd: ''Even wachten hoor, want u, Rob, wordt in 't Zonnetje gezet, omdat u veel vrijwilligerswerk doet''.

Zoveel zelfs dat er een keuze gemaakt moest worden uit de meest opvallende werkzaamheden en dan vooral die met betrekking tot de activiteiten voor Welzijn Ouderen zoals de zomertour. Daarbij zien we het ontstaan van zijn hobby, de liefde voor personenvervoer, in de zin van het verzamelen van foto's van oude autobussen, niet over het hoofd. Ooit ontstaan uit het feit dat zijn vader bij Citosa (het 1ste busbedrijf van Nederland) werkte en hij daardoor een vakantiebaantje wist te bemachtigen bij die maatschappij, wat het vlammetje van interesse misschien wel heeft doen oplaaien. Dus was het min of meer logisch dat hij vrijwilliger werd bij ouderen vervoer. Tien jaar nu alweer.

Vanuit dit startpunt werd Rob coördinator van de zomertour. Dit houdt in dat hij naast het uitstippelen van de route, alles regelt. Zelfs de zomervakantie wordt er op afgestemd, want "eigenlijk'' wil hij er niets van missen. Het ging hem zelfs behoorlijk aan het hart dat, hoewel de reden zijn 40-jarig huwelijksfeest, een blijde was, hij met zijn gezin een week in een huisje zat, tijdens de zomertour.

Trouwens, niet te vergeten, bij de buurtbus organiseerde Rob de jaarlijkse uitjes en ook bij het Catharina Gasthuis kunnen ze op zijn steun rekenen om bijvoorbeeld met een busje vol ouderen rond de Kerstmis naar tuincentrum Auralia te Hellevoetsluis te rijden.

Als U nu denkt : Wat heeft die Rob het druk, dan moet er nog gezegd worden dat er toch nog tijd over is voor het verzamelen van postzegels en dat aan het bijhouden van de collectie foto's van bussen, trams , metro's en treinen dagelijks plusminus. 1 uur wordt besteed, waarnaast op vakantie gaan met een camper door Australië zelfs ook nog mogelijk blijkt te zijn.

Aan zo'n gedreven vrijwilliger reikt het Centrum Vrijwilligerswerk graag een certificaat, een bloemetje en een cadeaubon uit.

Briels Nieuwsland 25 november 2015